Op weg, kamp 1 en 2

Wakker worden, goed ontbijten. Credo voor deze trip; goed eten, goed drinken.

Spullen sorteren. Wat in de rugzak, wat in de grote plunjezak, wat achterlaten?

Alles in de bus en gaan! Een prachtige rit naar de gate. We lopen de Machame route. Een van de gidsen vertelde; er is een coca cola route; die is makkelijk. Dit is de wiskey-route. Waarom heet die zo? vroeg ik. Het is een prachtige maar moeilijke route zei hij. Ah!

Registreren bij de gate. Handmatig, zoals alles in Afrika. Waterzakken vullen. Hmmm, mijn gehuurde camelbag blijkt te lekken. Iemand duck-tape? Je leert zo snel schakelen. Apen fotograferen, insmeren, want de zon schijnt lekker en dan de gate door en op weg!

Walk in de parc bijna. Een geplaveid pad door het tropisch oerwoud. We stijgen van 1830 naar 3000 meter vandaag. Het is geen zware tocht. Mooi, veel groen, de eerste kennismaking met toiletteren in houten hutjes met een gat of tussen het oerwoudgroen. Iedereen is luchtig gekleed. Het is warm en vochtig. We zijn nog op muggenniveau dus Deet wordt goed gedeeld en sommigen slikken hun malariapillen. Wennen aan het drink-regime. Veel en vaak.

Kamp 1: de tenten staan al klaar. Wauw! Er staat popcorn, drinken, biscuits, schoon water. We genieten van rust en zon.

Ik realiseer me dat we elkaar nu nog van alles gunnen, maar dat dat kan veranderen als we hoger komen. Dan kost alles energie en moet je ook meer aan jezelf gaan denken. Ik weet dat ik veel zal moeten lenen, dus ga nu alvast hier en daar langs voor een voorraadje paracetamol e.d. Alles zit in mijn koffer, dus ik heb niks aan repen, medicijnen en voedingssupplementen, schone onderbroeken etc bij me.

Tentindeling. Ik heb me bewust nog niet bij iemand aangesloten. Zie het wel. Er blijken oneven mannen en vrouwen te zijn. Dus een man en een vrouw mogen een tent alleen. Ik krijg hem. Geen bezwaar. Prima om af en toe rust te hebben. Afgesproken is dat je tentmaatje degene is waar je extra op let. Jurjen is van de mannen degene met een tent alleen. Onuitgesproken worden wij dan maar elkaars buddy. Dat je dat extra oog voor elkaar nodig hebt, blijkt de komende dagen wel.

Hij wordt in de nacht al ziek. Diarree. Ik hoor hem 's nachts en kom de tent maar even uit om zeker te weten dat het goed gaat. Een maanovergoten landschap is de beloning. Wat een uitzicht!

Even overvalt me in de tent een paniek gevoel. Ik merk dat er al minder zuurstof is en realiseer me; ik kan hier niet weg en we gaan alleen maar hoger na vandaag. Schakelen, inpraten op jezelf en de rust hervinden. Er is voldoende zuurstof. Je stikt niet. Ik slaap goed.

Ontbijten in twee grote tenten. Pap, geroosterd brood, koffie, thee, een beetje fruit. Het team van koks en dragers is geweldig. En niet te vergeten het team dat voor de toiletten zorgt. We hebben de avond ervoor kennis met alle begeleiders gemaakt. Geweldige ervaring. Alles is zo goed voorbereid.

En dan op weg.. de groep vertrekt en iemand roept: Jurjen zit nog op het toilet. Ah! mijn buddy, dus maar even wachten. We lopen dag 2 daardoor achter de groep aan met twee gidsen. Peter en Innocence. Jurjen in de ochtend nog wat gammel van de buikklachten. Ik later op de dag wat moeizamer door de aanpassing aan de hoogte. Te weinig water en fikse hoofdpijn.

Een prachtige klimdag! De hele dag fors omhoog. Eerst nog over stenen plateaus, later over rotspartijen en richels.
Peter is fantastisch. Hij ziet mijn kniebrace en helpt me de rotsen beklimmen. Soms pakt hij me bij de hand en leidt me langs lastige stukken. Eerst wil ik het vooral zelf doen, tot ik de onbegrip in zijn ogen zie.. Wat lekker Westers.. alles zelf doen. Ik laat me helpen daarna en hij is blij en trots. Hij laat ons een weergaloos uitkijkpunt zien, net naast de route. Ik sta op een rots, realiseer me dat een stap naar voren afgrond betekent, schakel praktisch; even goed stevig staan en daarna het uitzicht inademen...!

Een diepe vallei, uitzicht over het vlakke land eronder en links zicht op de Kili! Ontroerend. Jurjen maakt een foto. Dat wordt de voorkant van je plakboek! En inderdaad; het is een hele mooie. Hij staat nu als mijn profielfoto op facebook en deze site.

Pas 's nachts realiseer ik me in mijn slaap waar ik stond en schrik ik wakker van een val in de diepte. Maar het is een droom:-)

Naarmate we hoger komen, wordt het meer klauteren. De lucht betrekt, wolken komen binnen. Ik geniet. Wat een geweldige tocht! De hoofdpijn zeurt af en toe maar drukt de pret niet. Ik ben hier en wat is het mooi!!

We komen aan in kamp 2. Nog een beetje batterij op mijn telefoon. De oplader zit ook in de koffer. Snel een berichtje en wat foto's nog. Want het is een prachtig kamp met schitterend uitzicht. Wie weet of ik nog aan stroom kan komen.
We lopen tot 4200 meter en slapen op 3900 meter. Bergbeklimmers regel om aan te passen aan de hoogte.