Als het niet gaat zoals het moet...

Koffers zoek! Na alle effort om positief te blijven zakte mijn humeur naar diepe minwaarde. Niet ook dat nog! Al die voorbereiding, al mijn spullen, J....! Formulieren invullen, op z'n Afrikaans. Langzaam, chaotisch. In de hoop dat het iets uit zou maken. Buiten keerde ik mijn rug even naar de groep voor een moment ongeneerd balen. Een maatje kwam naast me staan; Schakelen joh! We zijn in Tanzania, kijk om je heen. Het komt goed.

In de bus deed ik dat. Ik ademende het besef in; ik ben in Tanzania. Lekker westers deden we de ramen open omdat het warm was. De stof zat meteen overal. Ik herhaalde voor mezelf: het zijn spullen, vervangbaar. Het zijn spullen, komt goed. Ik stond mezelf niet toe na te denken over alle uren en kosten waar de zorgvuldig gevulde koffer garant voor stond. Niet doen! Schakelen!

We reden door het Afrikaanse landschap. Ik kocht voor 2 dollar minstens 20 avocado's langs de weg en gaf ze het hotel kado bij aankomst.

Hartelijke ontvangst door vriendinnen die er al waren en die bij onze groep hoorden. Zij waren rechtstreeks gevlogen en hadden bij het zwembad op ons gewacht. De stemming daar was slechter geweest dan bij ons. Wij moesten het hoog houden. Zij konden balen. Want intussen bleek dat we niet in 7 maar in 6 dagen naar de top zouden gaan. Meer kans op hoogteziekte dus. En degenen die na drie dagen aankwamen hadden geen tijd om te acclimatiseren en gingen verreist en moe op weg. Niet aan denken.
Hier zijn, genieten van het prachtige hotel, het zwembad, een biertje, een peuk en super lieve meiden die meteen van alles gingen delen.

Het was even zitten, want met z'n negenen werden we vrij snel naar een warme, kleine kelder gereden waar we alles moesten huren wat we nodig hadden. Help! Wat ook al weer allemaal. Samen een lijstje maken. Niet te kritisch zijn. Schoenen gelukkig aangehad, dus die had ik van mezelf! Alle lagen kleding passeerden, proberen niets te vergeten. Alles een voor een laten noteren. En bij het busje wilde de chauffeur dat alles uit de plunje-zak ging en het nog een keer genoteerd werd. Hij kon alleen niet zo snel schrijven. Het ging uren duren zo... We pakten wat regie. Breng degenen die klaar zijn, naar het hotel. De kelder raakte te vol en iedereen was aan het eind van zijn latijn. Na een belletje met de baas knikte de chauffeur. Het was goed. God zij dank!

Nu echt even uitzakken bij het zwembad. Douchen. Meiden die schone onderbroeken, een afritsbroek, damesspul etc kwamen delen. Top!

Lekker eten en dan snel slapen.. want de volgende dag op pad!
Cindy en ik konden niet zo snel slapen. We kletsten tot half 1 en vonden het toen wel tijd.. Morgen!