Eindelijk wat impressies met foto's - de reis

Het heeft even geduurd, maar eindelijk hierbij een poging onze reis, met foto's, wat uitgebreider weer te geven.

Onze reis, inmiddels bekend, verliep anders dan gepland. Uitgezwaaid door onze dierbaren en een enthousiaste groep medewerkers van War Child vertrokken we naar Istanbul. Daar bleek het weer slecht en draaiden we (te) lang rondjes voor we konden landen. De enige vlucht die ik meemaakte van Turkish Airlines die op tijd ging, was degene die we vervolgens misten. En we waren niet de enige. 260 vluchten bleken uitgevallen door het slechte weer. Binnen een uur wisten we dat er geen andere mogelijkheid was, dan overnachten in Istanbul, er de dag doorbrengen, maandagavond doorvliegen naar Addis Abeba in Ethiopie, de nacht daar doorbrengen en dinsdagochtend doorvliegen naar Tanzania. Dinsdagochtend! Dan zouden we al moeten lopen... Het was een tegenslag. Maar de eerste les deze reis om flexibel te zijn en je vooral niet van slag te laten brengen. Het leek een onuitgesproken code in de groep. Iedereen bleef er het beste van maken. Moe of niet, soms even balend, maar toch, we hielden de spirits up.

Het duurde uren voordat we in konden checken bij een hotel. Visum regelen, de airline die hotel en vervoer regelde. Dat bleek het Hilton. Geweldig natuurlijk. Lekker geslapen. De dag erna ging een aantal de stad in. Het regende en waaide nog steeds. Met een paar anderen koos ik voor de fitnessruimte en het zwembad. Even wat fysieke voorbereiding nog, voordat we aan de beklimming begonnen. We zouden tenslotte nog heel wat uurtjes moeten zitten en hangen.

De vlucht naar Addis verliep prima. Ik houd met name van het opstijgen en landen. Heerlijk. In Addis werden we door een sluis geleid waar we voor een warmte-gevoelige camera moesten staan. Een check op koorts vanwege Ebola. Meteen de confrontatie; je bent in Afrika en Ebola is realiteit.

Een aantal van ons keurde de slaapmogelijkheden. Anderen gaven de voorkeur aan een hotel. Ik bleef liever op het vliegveld. Had geen zin om weer een visum te moeten regelen, in de nacht naar het hotel en hopen dat je de volgende ochtend op tijd bent voor de vlucht. De ligstoelen in de hal waren prima. En later bleek er een heuse 'lounge' voor 30 dollar pp. Dat betekende een stel oude banken in een met schotten afgebakende ruimte, een deken en in de ochtend half zijdig geroosterd brood met wat jam. Ik vond het best. Dacht niet na over wat voor hygienische thema's dan ook. Propte mijn jas onder mijn hoofd en probeerde te slapen. Dat lukte maar matig. Uit het ritme, bargeluiden van vlak ernaast. Ipod met muziek bracht op enig moment anderhalf uur slaap. En dan wordt Afrika al vroeg wakker. Ook op het vliegveld. Gonzende, zon overgoten drukte. Een toilet propvol Afrikaanse vrouwen en kinderen die zich wasten. Ik beperkte me tot wat vochtige doekjes en stelde de behoefte aan verfrissing uit tot het hotel en de schone kleren in mijn koffer.

Een prima vlucht met Ethiopia Airlines. Een schitterend uitzicht over een vulkanenketen, het dorre land van Ethiopie en langzaam maar zeker zicht op de enorme berg die de Kilimanjaro bleek te zijn! Daar, op die top zouden we komen te staan! Onvoorstelbaar. We cirkelden er om heen en landen hobbelend en wel in Tanzania. We waren er!

Nu snel visum regelen, douane door, koffer pakken en naar het hotel....